سخنگوی نُجَباء در گفتگو با روزنامه ایران:

مطالبه جریان صدر فاقد وجاهت قانونی است/ خیز مزدوران آمریکا برای قبضه قدرت در عراق

مهندس الشَمَّری درخواست انحلال پارلمان عراق از سوی جریان صدر را منطبق بر قانون اساسی ندانست و با تأکید بر اینکه چنین اقدامی مستلزم رأی اکثریت مطلق نمایندگان مجلس است، هشدار داد: اگر از بن‌بست سیاسی کنونی خارج نشویم، با دخالت بیگانگان مواجه خواهیم شد و آمریکا در صدد برمی‌آید تا بار دیگر مزدوران خود را به قدرت برساند.

فارسی
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی نمایندگی نُجَباء در ایران، سخنگوی رسمی مقاومت اسلامی نُجَباء در گفتگوی اختصاصی با روزنامه "ایران"، آخرین تحولات عراق و سناریوهای پیش روی این کشور را تشریح کرد.

مهندس «نصر الشَمَّری» با نفی نگاه حذفی نسبت به طوایف و اقوام مختلف، انحلال پارلمان عراق را صلاحیت انحصاری نمایندگان مردم خواند و این پرسش را شایان اهمیت دانست که اگر باز هم جناحی حاضر به پذیرش نتایج انتخابات زودهنگام نشد، آنگاه چه‌کسی مسئولیت این فرجام نامعلوم را بر عهده خواهد گرفت؟

وی ضمن تأکید بر اینکه در بزنگاه‌های حساس "مرجعیت" حرف آخر را می‌زند، دولت موقت الکاظمی را بحران‌آفرین توصیف کرد و خاطرنشان ساخت که اگر عراق از بن‌بست فعلی خارج نشود، آمریکا مجال خواهد یافت تا از طریق مداخله سیاسی ـ امنیتی، بار دیگر مزدوران خود را به قدرت برساند.

متن کامل این گفتگو به شرح ذیل است:


پس از زمزمه‌های جریان صدر برای انحلال پارلمان عراق، شخص «سید مقتدی صدر» نیز خواهان برگزاری انتخابات زودهنگام شده است. آیا طرح چنین درخواستی از دادگاه فدرال، وجاهت قانونی دارد؟

برگزاری انتخابات زودهنگام، فرایندی است مشروط به مطابقت با قانون اساسی و مواد قانونی مرتبط؛ بند 64 قانون اساسی عراق به این شرح است که اولا: مجلس نمایندگان با اکثریت مطلق اعضا و درخواست یک‌سوم اعضا، یا با درخواست نخست‌وزیر و موافقت رئیس‌جمهور منحل می‌شود که البته در زمان استیضاح نخست‌وزیر، انحلال مجلس مجاز نیست. ثانیا: رئیس‌جمهور هنگام انحلال مجلس نمایندگان، دستور برگزاری انتخابات عمومی ظرف حداکثر 60 روز از تاریخ انحلال مجلس را صادر می‌کند و در این حالت، دولت مستعفی به‌شمار آمده و فعالیت‌های خود را به‌عنوان دولت پیشبرد امور ادامه می‌دهد.

لذا روشن است که صلاحیت انحلال پارلمان در خود مجلس نمایندگان منحصر است و این امر مستلزم تشکیل جلسه پارلمان است و اینکه یک‌سوم اعضا خواستار انحلال مجلس شوند و این امر در مجلس رأی‌گیری شود و اکثریت مطلق آراء را کسب کند.

پس این کار جزو صلاحیت‌های دادگاه فدرال عراق نیست و همچنین انتخابات زودهنگام قابل برگزاری نیست مگر پس از انحلال مجلس، طبق روندی که توضیح داده شد.

 

آیا برگزاری انتخابات می‌تواند حلال مشکلات سیاسی عراق باشد؟ یا خود به تنشی دیگر تبدیل خواهد شد؟

عراق کشوری است با طوایف و اقوام مختلف؛ هر انتخابات جدیدی که در آینده انجام شود، دوباره همین وضعیت و نتیجه را رقم خواهد زد. یعنی نمایندگان شیعه، سنی و کرد به مجلس راه پیدا خواهند کرد. این وضعیت موجود عراق است که البته اشکالی هم ندارد و باید با دید مثبت به آن نگریست.

اما نگاه منفی در این مورد، بدان معنی است که هر طرف به‌دنبال حذف طرف دیگر باشد. اگر جناحی در پی آن باشد که انتخابات شامل این طوایف و اقوام نباشد، وارد چرخه‌ای بی‌پایان خواهد شد که راه‌حل مناسبی نیست و همان نتایج قبلی تکرار شده و به اتلاف وقت، زحمات و اموال کشور می‌انجامد. آنگاه دوباره جناحی تلاش خواهد کرد که جناح‌های دیگر را حذف کند، در حالی که امکان حذف آن‎ها را ندارد. در این حالت بهترین راه‌حل، همان توجه به واقعیت موجود و تلاش برای اصلاح و حرکت به جلو با پرهیز از درگیری‌های سیاسی است.

اکنون این پرسش مطرح است که اگر نتایج انتخابات زودهنگام به‌نحوی بود که رضایت یک گروه خاص جلب نشد، آیا باید دوباره انتخابات زودهنگام دیگری برگزار شود؟ یا کشور به‌سمت آینده‌ای نامعلوم حرکت کند؟!

 

چرا موضع کُردها درباره این مسأله حائز اهمیت است؟ و چرا آن‌ها نیز در معرفی رئیس‌جمهور منتخب خود، دچار چالش جدی شده‌اند؟

گمان می‌کنم برادران کُرد با هم توافقی عرفی داشتند که رئیس دولت اقلیم کردستان سهم حزب دموکرات و منصب ریاست‌جمهوری عراق سهم اتحاد میهنی باشد که از سال 2003 تا انتخابات اخیر در سال 2022 به این روند پایبند بودند. مرحوم «جلال طالبانی» که نقش مهمی در وحدت جریان‌های سیاسی عراق داشت، در ادوار نخست ریاست‌جمهوری عراق را بر عهده داشت و سپس «فؤاد معصوم» و پس از او «برهم صالح» به این منصب رسیدند. البته برهم صالح برعکس مرحوم طالبانی، نقشی منفی در روند سیاسی عراق داشت و در برافروختن اختلافات داخلی مشارکت داشت و معمولا به یک جناح متمایل بود که باعث ایجاد مشکلات جدیدی شد.

در انتخابات اخیر، برادران در حزب دموکرات با توافقی که با برادران اهل‌سنت و جریان صدر داشتند، به‌دنبال محروم کردن اتحاد میهنی کردستان از حق (عرفی) خود در ریاست‌جمهوری عراق بودند که باعث اختلاف در بین کُردها شد و به از دست رفتن عدد لازم برای انتخاب رئیس‌جمهور در مجلس نمایندگان منتهی شد. لذا می‌بینیم که مشکل از طرف اربیل و با پشتیبانی ائتلاف سه‌گانه شروع شد.

با این وجود، امروز کردها در مورد از دست رفتن قانون اساسی و روند سیاسی عراق احساس خطر می‌کنند و این امر، دیدگاه طرف‌های کرد را نزدیک کرده و به توافق آن‌ها بر سر کاندیدای ریاست‌جمهوری در آینده سرعت بخشیده است. این توافق سهم زیادی در گشایش وضعیت سیاسی کنونی و به حرکت درآمدن روند سیاسی و حل اختلافات خواهد داشت.

 

با توجه به موضع‌گیری وزیر دفاع عراق مبنی بر لزوم پرهیز نظامیان از ورود به درگیری‌های احتمالی، آیا تحصن‌ها و راهپیمایی‌های جناح صدر می‌تواند به درگیری‌های خونین در عراق منجر شود؟

در ابتدا باید بگویم که ارتش، ارتش کل عراق و متعلق به همه طوایف و اقوام آن است و جایز و ممکن نیست که وارد درگیری‌های گروهی یا حزبی شود. اما علی‌رغم تلاش‌های مغرضانه داخلی و خارجی برای سوق دادن امور به لبه پرتگاه و ایجاد درگیری شیعی ـ شیعی، ساحت شیعیان عراق دارای نظم و قوانین خاص خود می‎باشد که در طوایف و اقوام دیگر نظیر آن وجود ندارد. در این میان شاید بارزترین نظم‌دهنده و هماهنگ‌کننده، مرجعیت دینی عراق است که همیشه حرف آخر را در اتفاقات مهم و حساس می‌زند.

لذا هرقدر برخی گروه‌ها اقدام به تحریک و تنش‌زایی کنند، ما با تمام وجود امید و اطمینان داریم که این تلاش‌ها به نتیجه نخواهد رسید و در نهایت، فرزندان این مذهب به برادری خود ادامه داده و تابع ولایت محمد و آل محمد (ص) و مرجعیت حکیم خواهند ماند و خون برادران شیعه خود را حرام دانسته و به وحدت، آزادی و حرمت خون برادران عراقی خود پایبند خواهند بود.

 

چارچوب هماهنگی شیعیان در موقعیت فعلی به‌جز دعوت به مذاکره، چه راهکارهایی را پیش روی خود می‌بیند تا به بحران سیاسی پایان دهد؟

شاید بهترین راه‌حلی که در اختیار چارچوب هماهنگی است، همان تلاش برای تکمیل عدد لازم برای رسمی شدن جلسه پارلمان عراق و رأی‌گیری برای انتخاب رئیس‌جمهور و دولت جدید باشد که البته در عین عملی بودن، احتمالا خطرات متعددی را به‌همراه دارد که شاید مهم‌ترینش، متشنج کردن اوضاع توسط جریان‌های معترض است و دیگر اینکه نخست‌وزیر موقت تلاش کند تا منصب خود را تحویل ندهد. مورد اول احتمال بیشتری دارد، ولی مورد دوم بعید به‌نظر می‌رسد.

 

نقش دولت «مصطفی الکاظمی» برای پایان دادن به این بحران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

 در حقیقت آقای الکاظمی و تیم وی بارزترین نقش در ایجاد این بحران‌ها را از سال 2019 داشتند که از آن مقطع با سوءاستفاده از مقام خود به‌عنوان مدیرکل سازمان اطلاعات و پس از آن به‌عنوان نخست‌وزیر به این بحران‌ها دامن زد.

لذا یکی از مهم‌ترین راه‌حل‌های موجود در برابر نخبگان سیاسی این است که به‌سرعت دولت جدید را انتخاب کرده و عمر این دولت را پایان دهند؛ زیرا نقش آن در بحران‌آفرینی‌های مستمر برای طولانی کردن مدت حکومت خود، برای همگان آشکار شده است.

 

تجربه نشان داده که هرگاه عراق وارد بحران سیاسی شده، تروریست‌ها بر فعالیت خود افزوده‌اند. آیا اکنون نیز این خطر وجود دارد؟

بله این درست است و خطر تروریسم برای همه روشن است. ضمن اینکه نقش دولت کنونی در مقابله با تروریسم بسیار مشکوک است و مهمترین دلیل آن، شهادت روزانه رزمندگان در جریان مبارزه با تروریست‌ها و جلوگیری از حملات آنان در استان‌های مختلف است. تهدید تروریسم به جایی رسیده که احتمال تکرار اتفاقات سال 2014 مطرح شده است، اما این احتمال با وجود الحشد الشعبی و نیروهای امنیتی دیگر، بسیار ضعیف یا تقریبا محال است؛ ولی حجم تهدید تروریسم را به همگان نشان می‌دهد و نیاز به یک دولت مقتدر با صلاحیت کامل در جهت اجرای عملیات‌های گسترده و مؤثر به‌منظور ریشه‌کنی تروریسم داعش و حزب بعث را به همه ثابت می‌کند.

 

نقش مقاومت عراق در مقابله با بحران سیاسی و بحران امنیتی که به تبع آن بروز می‌کند، چیست و چه راهکارهایی در این خصوص دارد؟

گروه‌هایی از مقاومت عراق در روند سیاسی کشور شرکت دارند و بخشی از وضعیت سیاسی کنونی و بلکه بخشی از اختلافات موجود هستند، اما این گروه‌ها تلاش می‌کنند که اختلافات سیاسی را در چارچوب قانون اساسی و قوانین معمول کشور حفظ کنند و حتی هنگامی که تعدادی از معترضان به نتایج انتخابات از سوی نیروهای دولتی مورد حمله قرار گرفتند و کشته یا زخی شدند، این گروه‌ها به قانون پایبند ماندند و اعلام کردند از سلاح خود هرگز در اختلافات سیاسی استفاده نخواهند کرد که این امر تا کنون بسیار روشن است.

اما گروه‌های دیگری از مقاومت، در روند سیاسی کشور مشارکت ندارند و در این اختلافات، طرف هیچ گروهی نیستند. همین باعث شد که بتوانند به‌راحتی نقش میانجی را ایفا کنند و دیدگاه‌های مختلف را به هم نزدیک کنند. البته فشارهای داخلی و خارجی موجب شد که این میانجی‌گری چندان مورد استقبال قرار نگیرد، ولی این گروه‌ها از تلاش برای ترغیب به مصالحه عقب‌نشینی نکرده و تلاش‌های خود را بر منحصر کردن اختلافات در عرصه سیاسی و جلوگیری از گسترش آن به سایر حوزه‌ها متمرکز نمودند.

 

چه سناریوهایی را پیش روی عراق می‌بینید؟

علم غیب نزد خداوند متعال است؛ اما به حسب ظاهر، ما با چند احتمال روبه‌رو هستیم و شاید بارزترین آن‌ها، تشکیل جلسه پارلمان و انتخاب رئیس‌جمهور است که در این صورت، یا حکومت جدید تشکیل خواهد شد ـ که چارچوب هماهنگی خواهان آن است و جریان صدر آن را رد می‌کند ـ یا اینکه دوره دولت کنونی برای مدتی موقت تمدید خواهد شد تا انتخابات زودهنگام برگزار شود. این چیزی است که جریان صدر می‌خواهد، اما اکثر اعضای چارچوب هماهنگی رد می‌کنند. 

اما احتمال دیگر این است که از بن‌بست سیاسی کنونی خارج نشویم و در این صورت با دخالت خارجی مواجه خواهیم شد تا دولت اضطرار ملی مورد حمایت آمریکا تشکیل شود و انتخابات زودهنگام را به اجرا بگذارد که البته در این حالت، دولت اضطراری از هم‌پیمانان و مزدوران سفارت آمریکای اشغالگر شکل خواهد گرفت که سبب ورود کشور به مسیری تاریک و بی‌فرجام خواهد شد. زیرا باب درگیری‌های سختی گشوده می‌شود که فقط خداوند سرانجام آن را می‌داند!

 

در پایان، اگر نکته‌ای از قلم افتاده است لطفا بفرمایید.

هرقدر دیگران بر امکانات و دارایی‌های خود تکیه کنند، ما بر ایمان به خداوند متعال تکیه می‌کنیم و به منهج حق که تبعیت از اهل‌بیت علیهم‌السلام و مرجعیت دینی است، پایبند خواهیم ماند. ایمان کامل داریم که این شیوه، ما را به ساحل نجات و خیر دائمی خواهد رساند و همه توطئه‌ها علیه کشور امام علی، امام حسین و ابوالفضل العباس علیهم‌السلام شکست خواهد خورد و این کشور به برکت وجود آنان و به برکت آیه کریمه ﴿إِنَّ الَّذينَ كَفَروا يُنفِقونَ أَموالَهُم لِيَصُدّوا عَن سَبيلِ اللَّهِ فَسَيُنفِقونَها ثُمَّ تَكونُ عَلَيهِم حَسرَةً ثُمَّ يُغلَبونَ وَالَّذينَ كَفَروا إِلى جَهَنَّمَ يُحشَرونَ﴾ بار دیگر روی پای خود خواهد ایستاد.

العربية
copy

المتحدث باسم النجباء في حوار مع صحيفة ايران:

مطالب التيار صدري بعيدة عن الأطر القانونية/ محاولات عملاء أمريكا للإستيلاء على السلطة في العراق


أكد المهندس نصر الشمري على أن حل البرلمان العراقي الذي تم طرحه من قبل التيار الصدري لا ينطبق مع مواد الدستور العراقي، موضحا أن حل البرلمان يتطلب تصويت الاكثرية المطلقة في مجلس النواب، محذرا لو لم يخرج العراق من الانسداد السياسي سوف يُفتح الطريق أمام أمريكا للتدخل السياسي والأمني في الشأن العراقي وستفرض أمريكا عملاءها على الحكومة.


أفاد الموقع الاعلامي لحركة النجباء في الجمهورية الاسلامية الايرانية أن المتحدث باسم الحركة شرح في حوار خاص مع صحيفة "ايران"، أحدث التطورات في العراق والسناريوهات المطروحة.

ورفض المهندس نصر الشمري إقصاء بعض الطوائف والقوميات العراقية من المشهد السياسي، موضحا أن موضوع حل البرلمان هو امر قانوني منحصر في مجلس النواب بذاته، وطرح سؤالا مهما حول اجراء الانتخابات المبكرة، قائلا: اذا انتجت الانتخابات المبكرة نتائج لاترضي احد الاطراف هل سنلجأ الى انتخابات اخرى ام سيقاد البلد نحو المجهول؟

وأكد على أن المرجعية الدينية هي صاحبة كلمة الفصل في حل أزمات العراق، موضحا أن حكومة الكاظمي تخلق الازمات في البلاد باستمرار، مؤكدا لو لم يخرج العراق من الانسداد السياسي سوف يُفتح الطريق أمام أمريكا للتدخل السياسي والأمني في الشأن العراقي وستفرض أمريكا عملاءها على الحكومة.

ولكم فيما يلي نص البيان:


بعد سماع تصریحات من التيار الصدري حول حل البرلمان، دعا السيد مقتدى الصدر أيضا إلى انتخابات مبكرة. هل تقديم مثل هذا الطلب إلى المحكمة الفيدرالية يعد امرا قانونيا؟

اجراء الانتخابات المبكرة يعد امرا قانونيا ولكن بشرط ان يجري وفق الدستور وحسب المواد الدستورية المتعلقة بهذه الحالة بالذات وهي المادة 64 من الدستور العراقي التي تنص على مايلي: ((اولاً: يحل مجلس النواب، بالأغلبية المطلقة لعدد اعضائه، بناءً على طلبٍ من ثلث اعضائه، أو طلبٍ من رئيس مجلس الوزراء وبموافقة رئيس الجمهورية، ولا يجوز حل المجلس في اثناء مدة استجواب رئيس مجلس الوزراء.  ثانياً: يدعو رئيس الجمهورية، عند حل مجلس النواب، إلى انتخابات عامة في البلاد خلال مدة اقصاها ستون يوماً من تاريخ الحل، ويعد مجلس الوزراء في هذه الحالة مستقيلاً ويواصل تصريف الامور اليومية.))

لذلك يبدو من الواضح ان صلاحية حل مجلس النواب منحصرة في مجلس النواب بذاته وهذا يستدعي انعقاد المجلس وأن يتقدم ثلث الاعضاء بطلب حل المجلس ثم يُعرض هذا الامر على التصويت ويجب ان يحصل على الاغلبية المطلقة اثناء التصويت عليه.

ولهذا ان الامر ليس من صلاحيات المحكمة الفيدرالية مطلقا، وكذلك الانتخابات المبكرة لاتحصل دستوريا الا بعد حل المجلس وفق الاليات التي تم ذكرها اعلاه.

 

هل يمكن أن يكون إجراء انتخابات مبکرة حلاً لمشاكل العراق السياسية أم يتحول هذا الامر بنفسه إلى توتر آخر؟

العراق بلد متعدد الطوائف والقوميات وكل انتخابات ستجري لاحقا ستنتج نفس المكونات التي انتجتها الانتخابات السابقة (شيعة - سنة - كرد) وهذا هو واقع الحال وهو ليس معيبا ويجب التعامل معه بايجابية.

واما السلبية ان يعمل طرف على اقصاء الاطراف الاخرى وفي حال اراد طرف معين انتخابات لاتتضمن كل هذه الطوائف والقوميات فهو سيدخل في دائرة مغلقة لانهاية لها، وبالتالي لاتعد الانتخابات المبكرة حلا مادامت ستنتج نفس المكونات وانما هي ضياع للوقت والجهد والمال، وسوف تصبح محاولات من اطراف معينة لاقصاء اطراف اخرى لن تتمكن من اقصائها. والحل الامثل حسب مانرى يكمن في التعامل مع الواقع ومحاولة اصلاح هذا الواقع والسير به نحو الطموح بعيدا عن المناكفات السياسية. 

وهنا سؤال يطرح نفسه على الواقع وهو: اذا انتجت الانتخابات المبكرة نتائج لاترضي احد الاطراف هل سنلجأ الى انتخابات اخرى ام سيقاد البلد نحو المجهول؟!


ما أهمية موقف الكرد من هذه القضية؟ ولماذا واجهوا تحديا كبيرا في اختيار مرشح لرئاسة الجمهورية؟

اتصور ان الاخوة الكرد كان لديهم اتفاق داخلي عرفي وهو ان حكومة الاقليم تكون من نصيب الحزب الديمقراطي الكردستاني بينما المرشح لمنصب رئيس الجمهورية يكون من نصيب الاتحاد الوطني وهذا ماكان معمولا به منذ عام 2003 حتى الانتخابات الاخيرة في 2022، حيث رشح الاتحاد المرحوم جلال طالباني الذي كان له دورا مهما في لملمة اطراف العملية السياسية في العراق والسيد فؤاد معصوم ثم السيد برهم صالح الذي كان دوره عكس دور المرحوم جلال طالباني فبينما كان للأول دور ايجابي وابوي كان للسيد برهم صالح دورا سلبيا ساهم في تأجيج الساحة العراقية وكان في الغالب منحازاً الى اطراف دون اخرى مما اضاف اشكاليات اخرى لعمله.

في الانتخابات الاخيرة الاخوة في الحزب الديمقراطي وبالاتفاق مع الاخوة السنة والاخوة في التيار الصدري ذهبوا الى حرمان الاتحاد الوطني من حقه (العرفي) في منصب رئاسة الجمهورية مما ادى الى انقسام الساحة الكردية اولا، وخسارة التحالف الثلاثي للنصاب اللازم للتصويت لهذا المنصب والذي يقتضي الأغلبية المطلقة لذلك نرى ان الاشكال بدء من اربيل وبدعم من اطراف التحالف الثلاثي.

مع ذلك، اليوم الكرد يستشعرون خطورة اسقاط الدستور والعملية السياسية وهذا ما قرّب وجهات نظرهم وعجّل كثيرا في اتفاقهم على مرشح واحد لرئاسة الجمهورية في القريب العاجل. وهذا الاتفاق سيساهم كثيرا في فتح الانسداد السياسي ودفع عجلة العملية السياسية وحل الخلافات.


وفقا لموقف وزير الدفاع العراقي القائل بأنه لا يجوز للجيش الدخول في صراعات محتملة، هل يمكن أن تؤدي اعتصامات ومسيرات التيار الصدري إلى صراعات دموية في العراق؟

بداية ينبغي أن أوكد على أن الجيش هو جيش العراق كله بمختلف طوائفه وقومياته ولايجوز بل لايمكن ادخاله في صراع فئوي او حزبي بأي حال من الاحوال. ولكن رغم دفع وتحريض وحرص الكثير من الجهات المغرضة داخليا وخارجيا على دفع الخلافات في الساحة الشيعية حصرا الى حافة الهاوية واشعال صدام مسلح في هذه الساحة لكن الساحة الشيعية على كل حال تمتاز بضوابط ونواظم غير موجودة في الساحات الاخرى ولعل ابرز هذه النواظم هي المرجعية الدينية التي دائما مايكون لها كلمة الفصل في مثل هذه القضايا المفصلية والمهمة.

لذلك مهما حرض المحرضون ودفعوا فكلنا امل وثقة بأن هذه الجهود سوف تخيب اخيرا وسوف يبقى ابناء المذهب الواحد اخوة متمسكين بولاية ال محمد صلوات الله وسلامه عليهم وبمرجعيتهم الرشيدة وبحرمة الدم الشيعي كما هم متمسكون بوحدة وحرية العراق وحرمة الدم العراقي .

 

في الوضع الراهن، وبمعزل عن الدعوة للمفاوضات، ما هي الحلول الاخرى التي يمتلكها الإطار التنسيقي لإنهاء الأزمة السياسية؟

لعل الحل الابرز الذي يمتلكه الإطار بعيدا عن المفاوضات هو الذهاب الى اكمال النصاب اللازم لعقد جلسة مجلس النواب والتصويت لرئيس جمهورية متفق عليه وكذلك التصويت للحكومة الجديدة وهو وان كان حلاً عمليا وحاسماً الا انه محفوف بمخاطر عدة لعل ابرزها التصعيد من الاطراف المعترضة من جهة وتمسك رئيس حكومة تصريف الاعمال بموقعه من جهة اخرى رغم ان الاحتمال الاول راجح جدا ولكن الاحتمال الثاني مستبعد وصعب.

 

كيف تقيمون دور حكومة الكاظمي في إنهاء هذه الأزمة؟ 

اذا قيمنا دور حكومة الكاظمي بانه دورا سلبيا فهذا تعبير مبسط للحالة والواقع ان السيد الكاظمي وفريقه هم اصحاب الدور الابرز في هذه الازمات المتوالية منذ 2019 مستغلا منصبه كمدير عام لجهاز المخابرات ولاحقا مستغلا منصبه وادواته الحكومية كرئيس للوزراء.

لذلك احد أهم الحلول اذا ارادت النخب السياسية انهاء هذه الازمات المتوالية هو التعجيل في انتخاب حكومة جديدة وانهاء دور هذه الحكومة التي بات دورها معروف للجميع في انتاج الازمات المتوالية لاطالة امد بقائها في السلطة.

 

لقد أظهرت التجربة أنه عندما يدخل العراق في أزمة سياسية الإرهابيون يصعدون من أنشطتهم. هل مازال هذا الخطر قائما؟

نعم، هذا صحيح، فخطر الارهاب واضح ومعلوم وايضا دور الحكومة الحالية مريب في مواجهته بشكل فعلي وحاسم وليس ادل على ذلك من الشهداء الذين يسقطون كل يوم تقريبا في مختلف المحافظات الغربية في مواجهة هجمات الارهاب، بل وصل التهديد الارهابي احيانا الى اعادة سيناريو 2014 وهو صعب وربما مستحيل بوجود الحشد الشعبي والقوات الامنية الاخرى، ولكنه يوضح للجميع حجم ومساحة التحدي الذي يمثله الارهاب والذي يطرح الحاجة الى حكومة حازمة وكاملة الصلاحيات تقوم بحملات واسعة ومؤثرة وفعلية لإجتثاث الارهاب الداعشي والبعثي من جذوره.

 

ما هو دور المقاومة العراقية في مواجهة الأزمة السياسية والأزمة الأمنية التي تنشأ نتيجة لذلك، وما هي حلولها في هذا الصدد؟

هناك اطراف من المقاومة العراقية مشتركة في العملية السياسية وهي جزء من الوضع السياسي بل وحتى هي جزء في هذا الخلاف المطروح ولكنها تعمل بحرص على حصر هذا الخلاف السياسي ضمن الأطر القانونية والدستورية وحتى عندما تعرّض معتصمون من هذه الجهات ضد نتائج الانتخابات الى اطلاق نار من قبل قوات حكومية سقط نتيجتها ضحايا وجرحى، التزمت هذه الاطراف بالجانب القانوني وأعلنت أنها تحرم استخدام سلاحها في صراع سياسي مطلقا وهذا واضح ومشهود.

وهناك اطراف اخرى لم تشترك في الانتخابات وليست طرفا في اي صراع وهذا ما سهّل عليها القيام بدور الوسيط او المقرب لوجهات النظر بين الاطراف ولكن بطبيعة الحال هذه الوساطة ليست مرحب بها دائما تحت ظل الضغوط الخارجية والداخلية على الوضع السياسي في البلاد ولكنها لم تتوقف عن هذا الدور مركزة جهودها على حصر الصراع السياسي في الساحة السياسية فقط ومنع توسعه الى ساحات اخرى.

 

ما هي السيناريوهات المطروحة على الساحة العراقية؟

علم الغيب عند الله سبحانه وتعالى، ولكن نحن حسب الظاهر امام عدة احتمالات كلها واردة، ولعل ابرزها الذهاب الى انعقاد مجلس النواب واختيار رئيس الجمهورية وعندها اما الذهاب لتشكيل حكومة جديدة وهذا الاحتمال الابرز الذي يريده الاطار التنسيقي ويرفضه التيار الصدر ، او التجديد للحكومة الحالية لفترة مؤقتة لحين تنظيم انتخابات مبكرة وهذا الاحتمال الذي يريده التيار الصدري ولكنه مرفوض من اغلب  الجهات المنضوية داخل الاطار التنسيقي.

اما الاحتمال الاخر وهو عدم الخروج من حالة الانسداد السياسي وفي هذه الحالة قد نواجه خطر تدخل اممي لتشكيل حكومة طوارئ مدعومة امريكيا لتنظيم انتخابات مبكرة قد يغلب عليها الجهات الحليفة او العميلة لسفارة الاحتلال الامريكي مما قد يدخل البلاد في نفق مظلم لاتعرف نهايته ويفتح الابواب على صراع محموم لاتعرف نتائجه لاسامح الله.

 

في الختام لو كانت لديكم ملاحظات لم تتم الاشارة اليها نرجوا أن تبينوها.

كلما راهن الاخرون على ادواتهم واموالهم وسلاحهم ومؤامراتهم فنحن نعتمد على ايماننا بالله سبحانه وتعالى وعلى تمسكنا بمنهج الحق المتمثل بولاية ال البيت عليهم السلام والمرجعية الدينية الرشيدة ونؤمن بشكل مطلق ان هذا المنهج هو من سيصل بنا الى طريق النجاة والخير دائما وابدا وان جميع المؤامرات على بلاد امير المؤمنين والامام الحسين وابي الفضل العباس سوف تخيب حتما وستنهض هذه البلاد ببركاتهم عليهم افضل الصلاة والسلام وببركة قوله تعالى: ﴿إِنَّ الَّذينَ كَفَروا يُنفِقونَ أَموالَهُم لِيَصُدّوا عَن سَبيلِ اللَّهِ فَسَيُنفِقونَها ثُمَّ تَكونُ عَلَيهِم حَسرَةً ثُمَّ يُغلَبونَ وَالَّذينَ كَفَروا إِلى جَهَنَّمَ يُحشَرونَ﴾.

English

Spokesman of al-Nujaba in a Conversation with Iran Newspaper:

The demand of the Sadrist Movement has no legal basis/ The rise of US mercenaries to seize power in Iraq

 

al-Shammari did not consider the Sadrist Movement’s request to dissolve the Iraqi Parliament to be in accordance with the constitution and emphasized that such an action requires an absolute majority vote of the members of parliament and warned, “If we don’t resolve the current political deadlock, we will face foreign interference and the United States will try to bring its mercenaries to power once again.”

 

According to the website of the representative office of al-Nujaba in Iran, Nasr al-Shammari, the official spokesman of the al-Nujaba Islamic Resistance Movement, explained the latest developments in Iraq and the scenarios facing this country in an exclusive conversation with the newspaper Iran.

 By rejecting the exclusionary view toward different tribes and ethnic groups, al-Shammari called the dissolution of the Iraqi Parliament “the exclusive jurisdiction of the people’s representatives” and considered the importance of the question that if a faction refused to accept the results of the early elections, then who will take responsibility for this unknown outcome?

 While emphasizing that the marja’iyyah (religious authority) has the final say in sensitive situations, he described Mustafa al-Kadhimi’s interim administration as a “crisis maker” and pointed out that if Iraq does not resolve the current deadlock, the United States will have an opportunity to bring its mercenaries to power once again through political-security intervention.

 The full text of this conversation is as follows:

 

·    After the whispers of the Sadrist Movement to dissolve the Iraqi Parliament, Sayyid Muqtada al-Sadr has also called for early elections. Does such a request from the federal court have legal validity?

 Holding early elections is a process subject to compliance with the Constitution and related legal articles; Paragraph 64 of the Constitution of Iraq reads as follows: 

First: The Council of Representatives may be dissolved by an absolute majority of the number of its members, or upon the request of one-third of its members by the Prime Minister with the consent of the President of the Republic. The Council shall not be dissolved during the period in which the Prime Minister is being questioned. 

Second: Upon the dissolution of the Council of Representatives, the President of the Republic shall call for general elections in the country within a period not to exceed sixty days from the date of its dissolution. The Council of Ministers in this case is deemed resigned and continues to run everyday business.

 Therefore, it is clear that the authority to dissolve the Parliament is exclusive to the Council of Representatives, and this requires the convening of a session of the Parliament, and that one-third of the members demand the dissolution of the Parliament, and this should be voted on in the Parliament and obtain an absolute majority of votes.

 Thus, this work is not within the jurisdiction of the Federal Supreme Court of Iraq and early elections cannot be held except after the dissolution of the Parliament, according to the process that was explained.

 

Can holding elections be the solution to Iraq’s political problems? Or will it turn into further tension?

 Iraq is a country with various tribes and ethnic groups; Every new election that will be held in the future will bring the same situation and result again. This means that Shi’ah, Sunni and Kurdish representatives will enter the Parliament. This is the current situation in Iraq, which of course has nothing wrong with it and should be viewed positively.

 However, the negative view, in this case, means that each side seeks to eliminate the other side. If a faction seeks that the elections do not include these tribes and ethnic groups, it will enter into an endless cycle, which is not a suitable solution, and the same previous results will be repeated, leading to a waste of time, and efforts and property of the country. Then again, a faction will try to eliminate other factions, while it is not possible to eliminate them. In this case, the best solution is to pay attention to the existing reality and try to improve and move forward by avoiding political conflicts.

 Now, the question is that if the results of the early elections were such that a certain group was not satisfied, should another early election be held again? Or will the country move towards an unknown outcome?!

 

Why is the position of the Kurds on this issue important? And why have they faced a serious challenge in introducing their elected president?

 I think the Kurdish brothers had a customary agreement that the head of the Kurdistan Regional Government would be led by the Kurdistan Democratic Party and the post of the president of Iraq would be led by the Patriotic Union of Kurdistan, which they adhered to from 2003 until the recent elections in 2022. The late Jalal Talabani, who played an important role in the unity of Iraq’s political movements, was in charge of the presidency of Iraq in the first periods, and then Fuad Masum, and after him, Barham Salih led. Of course, Barham Salih, unlike the late Talabani, had a negative role in the Iraqi political process and participated in igniting internal disputes and was usually inclined to one side, which caused new problems.

 In the recent elections, the brothers in the Kurdistan Democratic Party, with the agreement they had with the Sunni brothers and the Sadrist Movement, sought to deprive the Patriotic Union of Kurdistan of their (customary) right to the presidency of Iraq, which caused differences among the Kurds and led to the loss of the necessary number for the election of the president was concluded in the Council of Representatives. Therefore, we see that the problem started from Erbil and with the support of the tripartite alliance.

 Nevertheless, today the Kurds feel threatened by the loss of the constitution and the Iraqi political process, and this has brought the views of the Kurdish parties closer and hastened their agreement on the future presidential candidate. This agreement will contribute a lot to opening up the current political situation and moving the political process and resolving disputes.

 

According to the position of the Iraqi Defence Minister regarding the necessity of avoiding the military from entering into possible conflicts, can sit-ins and marches of the Sadrist Movement lead to bloody conflicts in Iraq?

 First of all, I must say that the army is the army of all of Iraq and belongs to all of its tribes and ethnic groups and it is not permissible and possible to enter into group or party conflicts. But despite internal and external biased efforts to push things to the brink and create Shi’ah-Shi’ah conflict, the arena of Shi’ahs in Iraq has its own rules and regulations that do not exist in other tribes and ethnic groups. In the meantime, perhaps the most obvious regulator and coordinator is the marja’iyyah (religious authority) of Iraq, which always has the last word in important and sensitive events.

 Therefore, no matter how much some groups try to provoke and create tension, we have all the hope and confidence that these efforts will not succeed and finally, the children of this denomination will continue their brotherhood and remain adherent to the wilayah (guardianship) of the Prophet Muhammad and the Family of Muhammad and to the wise marja’iyyah and consider the blood of their Shi’ah brothers as haram (forbidden) and adhere to the unity, freedom and sanctity of the blood of their Iraqi brethren.

 

In the current situation, what solutions does the Shi’ah Coordination Framework see in front of it to end the political crisis apart from calling for negotiations? 

 Perhaps the best solution available to the Coordination Framework is to try to complete the necessary number to formalize the session of the Iraqi Parliament and vote to elect the president and the new administration, which, of course, while being practical, probably carries several risks, the most important of which is to create tension. The situation is caused by the protesting movements, and the interim prime minister will try not to hand over his position. The first case is more likely, but the second case seems unlikely.

 

How do you evaluate the role of the administration of Mustafa al-Kadhimi to end this crisis?

 In fact, Mr. al-Kadhimi and his team played the most obvious role in creating these crises since 2019, when he fueled these crises by abusing his position as the Director General of the Iraqi National Intelligence Service and then as the Prime Minister.

 Therefore, one of the most important solutions available to the political elites is to quickly elect a new administration and end the life of this administration because its role in creating continuous crises to prolong its rule has been revealed to everyone.

 

Experience has shown that whenever Iraq enters a political crisis, terrorists increase their activities. Is there still this danger?

 Yes, this is true and the danger of terrorism is clear to everyone. In addition, the current administration’s role in dealing with terrorism is very doubtful and the most important reason for this is the daily martyrdom of fighters during the fight against terrorists and preventing their attacks in different governorates. The threat of terrorism has reached a point where the possibility of repeating the events of 2014 has been raised, but this possibility is very weak or almost impossible despite the presence of Popular Mobilization Forces and other security forces but it shows the magnitude of the threat of terrorism to everyone and proves to everyone the need for a powerful administration with full competence to carry out extensive and effective operations in order to eradicate the terrorism of Daesh and the Baath Party.

 

What is the role of the Iraqi Resistance in dealing with the political crisis and the security crisis that emerges as a result and what solutions does it have in this regard?

 The Iraqi Resistance groups participate in the political process of the country and are part of the current political situation and part of the existing differences, but rather these groups try to maintain the political differences within the framework of the constitution and the usual laws of the country and even when a number of protesters attacked and killed or injured by government forces following the election results, these groups adhered to the law and declared that they would never use their weapons in political disputes, which is very clear by now.

 But other Resistance groups do not participate in the country’s political process and are not on the side of any group in these disputes. This made them able to easily play the role of mediator and bring different points of view together. Of course, the internal and external pressures caused this mediation to not be well received but these groups did not back down from trying to encourage reconciliation and focused their efforts on limiting the differences in the political arena and preventing them from spreading to other areas.

 

What scenarios do you see facing Iraq?

 The knowledge of the unseen is with God Almighty but apparently, we are facing several possibilities and perhaps the most obvious of them is the convening of the Parliament and the election of the president, in which case, either a new administration will be formed – which the Coordination Framework wants and the Sadrist Movement rejects – or that the term of the current administration will be extended for a temporary period so that early elections can be held. This is what the mainstream wants, but most members of the Coordination Framework reject this. 

 But another possibility is that we do not resolve the current political deadlock, and in this case, we will face foreign interference to form a national emergency administration supported by the United States and carry out early elections, which, of course, in this case, the emergency administration will be made up of allies and mercenaries. The occupying American embassy will be established, which will cause the country to enter a dark and hopeless path because the chapter of difficult conflicts is opened, which only God knows the end of!

 

In conclusion, if something has been missed, please let me know.

 As much as others rely on their means and assets, we rely on faith in God Almighty and we will stick to the right path, which is following the Ahl al-Bayt (peace be upon them) and the marja’iyyah. We have complete faith that this path will bring us to the coast of salvation and permanent good and all conspiracies against the country of Imam Ali, Imam Husayn and Abul-Fadhl al-Abbas (peace be upon them) will be defeated and this country will be blessed by their existence and by the blessing of the verse of the Holy Qur’an: “Indeed the faithless spend their wealth to bar from the way of Allah. Soon they will have spent it, then it will be a cause of regret to them, then they will be overcome, and the faithless will be gathered toward Hell” [8:36], it will stand on its feet again.

آخرین اخبار